Ze wspomnień wybitnego krajoznawcy Władysława Krygowskiego wynikało, że jeszcze na początku lat 50. ubiegłego wieku stał tu spróchniały, chylący się ku ziemi drewniany krzyż. Po wielu latach ślady w terenie o trudnodostępnym i zapomnianym miejscu pochówku poległych w tym miejscu żołnierzy zatarły się.

Niedawno dokładną lokalizację tego cmentarza ustalił Adam Zakrzewski z grupą poszukiwaczy pasjonatów skupionych w Forum Poszukiwaczy „Włóczykij”. Okazało się, że cmentarz znajduje się w lesie nieopodal domniemanego miejsca w oddz. nr 286c Leśnictwa Mików. Prawdopodobnie założony został 1915 roku w formie kwadratu o przybliżonych wymiarach 28 x 28 m i obramowany wykopanym rowem. W terenie oznakowany był okazałym drewnianym krzyżem.

W dniu 11 czerwca br. na dzień przed rekonstrukcją I-wojennej bitwy w Komańczy skrzyknęła się liczna grupa z „Włóczykija” i zorganizowała wyprawę pod szczyt Magurycznego, której celem było postawienie krzyża i tablicy na leśnym cmentarzu. Pogoda i humory dopisywały, choć podejście z niesieniem po błotnistej stromiźnie ofiarowanego przez nadleśnictwo krzyża, jak również tablicy, zaprawy i kamieni było wyczerpujące. Akcja zakończyła się pełnym sukcesem zapaleńców i należy wyrazić wielki podziw i uznanie dla dokonania tych ludzi.

Teraz turystów i grzybiarzy, którzy kiedykolwiek zapuszczą się w te trudnodostępne lasy prosimy bodaj o przystanie na chwilę i krótką modlitwę za poległych w bojach na wzgórzu Magurycznego.

                                                                                                                              Tekst:  Edward Orłowski